Als restaurator en conservator was ik altijd al bezig met objecten; soms mooie, soms lelijke, vaak op het eerste oog heel gewone en regelmatig ook beschadigde objecten. Wat al deze voorwerpen met elkaar gemeen hebben, is dat ooit iemand het nodig vond om dat voorwerp te maken. Misschien vanwege een gebruiksbehoefte of gewoon omdat het mooi was. Als gemeenschappelijke deler hebben alle voorwerpen dat er materiaal voor gebruikt is.
In voorbije eeuwen was materiaal duurder dan menskracht. Daar kwam halverwege de 20e eeuw verandering met het aanbod van goedkope arbeid uit Zuid-Europa en Azië.
Door stijgende welvaart werd de vraag naar producten en daarmee naar materiaal steeds groter. Dat geldt ook voor producten die al duizenden jaren van leer gemaakt worden. Er zit echter een behoorlijke tijd tussen het verwekken van een kalfje en het moment dat een rund groot genoeg is om zijn huid tot leer te verwerken. Om sneller producten te kunnen vervaardigen, is het gebruik van kunststoffen dus veel economischer. En goedkoper. En makkelijker te vervangen. Hoewel leer nog altijd als luxe product wordt gezien, gaan we er vaak mee om zoals we met materialen met een kortere levensduur omgaan. We vervangen het als er een kras op zit, gooien schoenen weg als de hak versleten is en kopen iets nieuws omdat de mode dat voorschrijft. De koe als wegwerp product.
Ik heb geleerd om door beschadigingen heen de schoonheid van producten en materialen te zien. Je leest het leven van het dier af aan het leer dat van zijn huid gemaakt is. Ik vind dan ook vaak prachtige schoenen, tassen, portemonnees, ja zelfs lampenkapjes die ooit in onbruik geraakt zijn maar zo de moeite waard om weer in gebruik genomen te worden.
Soms hebben ze alleen een beetje liefde nodig. Soms ook een beetje extra aandacht in de vorm van een schoonmaakbeurt of een klein beetje verf. En een nieuwe eigenaar, één die waardering heeft voor het patina dat wordt veroorzaakt door het leven zelf. Daarnaast voeg ik waarde toe in de vorm van achtergrondinformatie. Bijvoorbeeld over het leer, over de ontwerper of vervaardiger of over het historische gebruik van het product. Zo maak ik ze weer Waardevolle d’Ingen.
Ik zoek die voorwerpen en breng ze graag samen met een nieuwe eigenaar. Uit waardering voor het dier dat ooit ademde, baarde en vlees, melk en leer leverde. Voor de ambachtslieden die een prachtig lederen product maakten. Maar ook voor onze planeet, die al die materiaalverspilling niet lang meer aankan. U vindt mijn Waardevolle d’Ingen in de shop, waar ik regelmatig nieuw aanbod plaats.
Ook bij de verkoop van mijn producten probeer ik mijn steentje aan verduurzaming van de keten bij te dragen. Dat is ook één van de redenen waarom ik niet verkoop buiten Nederland. Voordat u tot aanschaf overgaat, geef ik u graag extra informatie over het product zodat we teleurstelling over uw aankoop en daarmee onnodige retourzendingen kunnen voorkomen. Pakketjes worden verstuurd met Homerr om de CO2-uitstoot te beperken. Dat heeft consequenties voor de snelheid waarmee u uw product thuis kunt verwachten.
Ik probeer zoveel mogelijk verpakkingsmateriaal te hergebruiken en daarom komt uw product niet in een nieuwe doos met fancy opdruk. Wat u wel krijgt? Een prachtig, duurzaam product met een verhaal dat bij u een tweede leven krijgt. Een gekoesterd leven met oog voor het leven dat er al was. Want alles wat u en ik koesteren, mag een Waardevol d’Ing genoemd worden.
Foto credits: Nina Vrieswijk (fotografie) & Myrthe Specht (Art direction) |
